Stolik nr 2

Diego

Złapałem sie za głowe i sie podrapałem - Roberta.. zgodzilem sie bo wiedziałem ze cos do siebie czujemy..

Roberta

- Nie wierzę. Mów prawdę i tylko prawdę.

Diego

- Roberta.. kochałem cie ale to przeszłość

Roberta

- Skoro tak mówisz to musi być prawda. Moja miłość do ciebie zrobiła mi tylko krzywdę i nic więcej. Wiem, że Oscar nie jest takim synalkiem tatusia jak ty. Dlatego ufam mu i spróbuję zapomnieć o Tobie, żeby pokochać jego. Od tej pory będziemy tylko przyjaciółmi i nikim innym. Będziemy się spotykać tylko w klasie i na próbach i nigdzie więcej bo nie chcę Cię widzieć.

Diego

- Roberta .. zapomnijmy o tym o sie stalo i zyjmy jak najlepsi przyjaciele co ?

Mia

- weszlam do kawiarni, podeszlam do Diega
- hola mi amore - pocalowalam go

Roberta

- Dobrze- powiedziała i przytuliłam się do Diega.
- Witaj, Mia.

Diego

Odwzajemnilem pocalunek - hej kochanie

Mia

- o czym gadacie? - zapytalam Rob

Diego

Rob dalej byla przytulona do mnie

Roberta

- Dalej przytulałam się do Diega.
- YYY... Rozmawialiśmy o naszym przyjęciu.

Diego

- Co ? jakikm przyjeciu ? -zapytalem zdziwiony

Mia

- o przyjeciu urodzinowym? i co wymyslilisie? - odciagnelam Diega od Rob i usiadlam z nim przy stoliku Very Happy

Roberta

- Dobra powiem Ci prawdę, Mia. Rozmawiałam z Diegiem o jego zakładzie o mnie z Tomasem. I nie chcę żadnych niedomówień, dlatego chcę żebyś wiedziała, że przed chwilą go pocałowałam a on go odwzajemnił. I co teraz myślisz o Diegu? Jesteś pewna, że on Cię kocha?

Mia

- jasne, bo to ty go pocałowałas a nie on Ciebie, prawda Diegitio?